تغییر نگرش عمومی مهمترین گام در این مسیر است؛ باید از نگاه ترحمآمیز فاصله گرفت و به نگاه «توانمحور» برسیم. توانیابان نه نیازمند دلسوزی، بلکه شایسته احترام، باور توانمندی آنان و ایجاد فرصت و اعتماد و در یک کلام «حقوق برابر نه لطف اجتماعی» هستند.
روز جهانی توانیابان فرصتی است برای یادآوری هرچه بیشتر این حقیقت که توانمندی در جسم سالم خلاصه نمیشود؛ بلکه در روحیة تلاشگر همراه با ایمان به خود و امید به آینده معنا مییابد.
توانیابان، با تلاش تحسینبرانگیز، برای پشت سر نهادن دیوارهای ناتوانی، ثابت کردهاند که محدودیتهای جسمی باعث پایان کار نیست؛ بلکه آغاز راهی تازه برای کشف استعدادها و خلاقیتهای فردی است.
در دنیای امروز، نگاه فراگیر به افراد دارای معلولیت بر پایه ترحم یا دلسوزی نیست، بلکه این نگاه با درک درست و نیازهای توانیابان و البته برنامهریزی بر محور احترام، برابری و فرصتهای عادلانه استوار گردیده و در حقیقت زمینهساز مشارکت هرچه بیشتر افراد جامعه است.
شمار افرادی که به نوعی دچار معلولیت هستند در جهان کم نیست و به همین دلیل است که سازمان ملل متحد در بیانیههای خود تأکید کرده که دولتها باید در مسیر تحقق دسترسی برابر، آموزش فراگیر، اشتغال پایدار و حضور فعال توانیابان همگام با افراد سالم در عرصههای اجتماعی گام بردارند.
