همین اتفاق قبلا درباره لیبی هم رخ داد. وقتی مخالفان مسلح در سال 2011 به 4 دهه حکومت قذافی در این کشور پایان دادند پرچم را تغییر دادند و پرچم استقلال لیبی برگشت. علاوه بر این، اسم رسمی حکومت هم تغییر کرد.
با سقوط بشار اسد، نه تنها به حاکمیت 53 ساله پدر و پسر حافظ و بشار اسد در سوریه پایان داده شد بلکه این کشور شاهد تغییرات دیگری نیز خواهد بود. تغییر 3 مورد حتمی است: پرچم سوریه ، اسم رسمی کشور و حزب حاکم.
با سقوط بشار اسد پرچم سوریه تغییر و پرچم معروف به پرچم انقلاب یا استقلال، جایگزین شد.
پرچم سوریه در دوره حکومت حافظ اسد و پسرش بشار اسد، پرچم 2 ستاره و سه رنگ قرمز، سفید و سیاه (بالا به پایین) با دو ستاره سبز در وسط بود.
با سقوط حکومت بشار اسد، پرچم 2 ستاره کنار گذاشته شد و پرچم 3 ستاره معروف به پرچم انقلاب جایگزین شد. این پرچم از بالا به پایین سبز، سفید و سیاه با سه ستاره سبز رنگ در وسط است. این پرچم بعد از استقلال سوریه در سال 1932 برپا شد اما بعد از اعلام اتحاد مصر و سوریه و تشکیل "جمهوری متحد عربی" در سال 1958 برپا شد.
پرچم 2 ستاره سوریه با سقوط بشار اسد، برچیده شد
پرچم 3 ستاره - با سقوط بشار اسد، پرچم انقلاب و استقلال سوریه بازگشت
همزمان با جایگزینی پرچم 3 ستاره با پرچم 2 ستاره در همه مراکز و سازمان های دولتی سوریه، روند تغییر لوگو سازمان های دولتی و نهادها مثل فدراسیون فوتبال سوریه و خبرگزاری سوریه هم با استفاده از نمادهای پرچم جدید، بازطراحی شدند. رنگ سبز جایگزین رنگ قرمز شد.
از زمان آغاز اعتراضات ضد دولتی در سوریه در سال 2011 ، معترضان مسلح پرچم 2 ستاره را کنار گذاشتند و پرچم استقلال یعنی 3 ستاره را به عنوان پرچم سوریه در دست گرفتند. از آن زمان عملا پرچم 3 ستاره مخالفان در مقابل پرچم 2 ستاره در دست حامیان بشار اسد قرار گرفت.
سفارتخانه های سوریه هم با این جایگزین پرچم، حمایت خود را از سرنگونی بشار اسد نشان دادند. سفارت سوریه در مسکو اولین سفارتخانه ای بود که در مقابل عکاسان و خبرنگاران، پرچم سفارت را تعویض کردند و عکس وفیلم آن منتشر شد.
برافراشتن پرچم انقلاب سوریه در سفارت این کشور در مسکو
پرچم 3 ستاره در دست معترضان ضددولتی در سال های اعتراضات علیه دولت بشار اسد
اسم رسمی کشور و دولت سوریه تا قبل از سقوط بشار اسد، "جمهوری عربی سوریه" بود. دلیل آن هم حاکمیت حزب بعث بعد از کودتای 61 سال قبل در این کشور بود که باعث شد رهبران حزب بعث، قدرت را در این کشور به دست بگیرند. ایدئولوژی حزب بعث بر پایه اولویت و برتری نژاد و زبان عربی است. به همین دلیل در سوریه اسد، در همه اسامی رسمی سازمان ها همیشه پیشوند عربی وجود داشت. راه آهن عربی سوریه ، هواپیمای عربی سوریه، خبرگزاری عربی سوریه و ...
در سوریه بعد از سقوط اسد، جمهوری عربی، حذف می شود. اسم رسمی جدید دولت سوریه چه خواهد بود؟ هنوز نمی دانیم اما دو گزینه بیشتر از بقیه اولویت دارند. نخست "جمهوری سوریه" و در اولویت دوم هم: "دولت سوریه"
در نام دوم، دولت به معنی استیت (حکومت) است و نه گاورمنت (قوه مجریه).
با سقوط بشار اسد نه فقط او از سمت ریاست جمهوری برکنار شد بلکه پایانی شد بر حکمرانی 61 ساله حزب بعث .
حزب سوسیالیستی بعث سوریه از 61 سال قبل و با کودتای رهبران این حزب، قدرت را به دست گرفت و تا سقوط حکومت بشار اسد در راس قدرت بود.
برای سال های طولانی تنها حزب موجود و البته حاکم در سوریه حزب بعث بود. بعد از سال ها، در چارچوب اصلاحات سیاسی، به دیگر احزاب هم اجازه فعالیت داده شد اما عملا احزابی بودند که توسط مقامات ایجاد شده بودند تا فضای جعلی رقابتی شکل بگیرد. در واقعیت در سوریه، تنها حزب بعث وجود داشت و احزاب دیگر، تنها شبه احزابی بودند تا در سوریه، مقامات بتوانند بگویند سوریه کشور تک حزبی نیست بلکه چند حزبی است.
لوگوی حزب بعث سوریه
در انتخابات ریاست جمهوری، به لحاظ شکلی این گونه بود که حزب بعث کاندیدای خود را معرفی می کرد یعنی رهبر حزب که رئیس جمهوری است. در زمان حافظ اسد و دهه اول حکومت پسرش بشار اسد انتخابات به صورت همه پرسی برگزار می شد. حزب بعث، کاندیدای ریاست جمهوری را معرفی می کرد و سپس در همه پرسی اکثریت به او رای می دادند.
در سال های اخیر، انتخابات ریاست جمهوری با حضور چند گزینه و کاندیدای دیگر برگزار می شد. البته این کاندیداها همه جعلی و غیرواقعی بودند یعنی مقامات و دولت، به نوعی هماهنگی ایجاد می کردند تا چند کاندیدا در کنار رئیس جمهوری بشار اسد حاضر باشند و انتخابات به ظاهر رقابتی شکل بگیرد با این حال همه کاندیداها معمولا در تایید و تعریف از بشار اسد از یکدیگر سبقت می گرفتند. همه می دانستند رقابتی در کار نیست.
ساختمان حزب بعث سوریه شاخه دمشق
شعار حزب بعث روی دیوار ساختمان دیده می شود: یک امت عربی - دارای پیام جاویدان - وحدت، آزادی، سوسیالیسم
در انتخابات پارلمانی به ظاهر همه احزاب کاندیداهای خود را معرفی می کردند اما به شکلی گزینه ها چیده می شد تا همیشه حزب بعث به راحتی اکثریت کرسی های پارلمان را کسب کند و در نتیجه، کابینه و نخست وزیر را هم باید حزب بعث تشکیل دهد.
در سوریه اسدها، همه افراد برای ارتقا در سیستم های اداری یا کسب سمت های مدیریتی یا حساس، حتما باید عضو حزب بعث باشند. ساختمان های حزب بعث هم نه یک ساختمان معمولی بلکه به مانند ساختمان های اداری امنیتی معمولا با حفاظت گسترده و شرایط امنیتی، شناخته می شدند. حزب بعث در همه استان ها و شهرها، نمایندگی داشت. سران حزب بعث در شاخه های مختلف، معمولا سمت های بالا را دریافت می کردند.
همین اتفاق قبلا درباره لیبی هم رخ داد. وقتی مخالفان مسلح در سال 2011 به 4 دهه حکومت قذافی در این کشور پایان دادند پرچم را تغییر دادند و پرچم استقلال لیبی برگشت. علاوه بر این، اسم رسمی حکومت هم تغیر کرد.
پرچم لیبی در دوره قذافی " کامل و یکدست سبز" بود. پرچم استقلال لیبی هم با ستاره و هلال ماه سفید و سه رنگ قرمز،سیاه و سبز است.
لیبی از زمان استقلال و آغاز پادشاهی ملک ادریس تا کودتای قذافی پرچم ستاره و هلال داشت. بعد از کودتای قذافی در سال 1969 او پرچم سبز کامل و یکدست سبز را برافراشت. با سرنگونی قذافی به دست مخالفان مسلح، پرچم استقلال دوباره علم شد.
همچنین نام رسمی حکومت لیبی نیز با سرنگونی قذافی از " جماهیریه عربی مردمی سوسیالیستی بزرگ لیبی" (الجماهيرية العربية الليبية الشعبية الاشتراكية العظمى) به "دولت لیبی" تغییر کرد.
پرچم فعلی لیبی - پرچم لیبی قبل و بعد از قذافی
پرچم لیبی در دوره حکومت قذافی
اسم کامل دولت لیبی در دوره قذافی در تابلوی سفارتخانه در پراگ
گذرنامه جدید و سابق لیبی