این افراد از سعید جلیلی طوری صحبت میکنند که گویی او بزرگترین مدیر اجرایی کشور بوده و تصمیماتش برای مردم ملموستر از آفتاب. اما هر چه پرونده جلیلی را بررسی کنی، به جز تحریمهای بیشتر که نصیب ملت ایران کرده، چیز دیگری نمیبینی.
ابوالفضل ظهرهوند، عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس، بعد از حمله اسرائیل به لبنان و ترور سید حسن نصرالله، در یک گفتوگوی تلویزیونی اظهار داشت: «اگر جلیلی رئیسجمهور بود، اسرائیل جرأت این اقدامات را نداشت.»
شنیدن چنین سخنانی شاید در تاکسی یا صف نانوایی تعجببرانگیز نباشد، اما وقتی یک نماینده مجلس که سابقه سفارت هم دارد، از این منطق استفاده میکند، آدم را شگفتزده میکند. این سوال پیش میآید که افرادی با این سطح تحلیل چگونه تصمیمهای مهم برای کشور و مردم میگیرند؟
چنین استدلالهایی یعنی گویی حضور یک فرد به تنهایی میتواند سیاستهای کلان نظام را در مقابله با تهدیدهای بینالمللی دگرگون کند. یعنی پزشکیان و تیمش نه، اما سعید جلیلی میتوانست نظر رهبری، فرماندهان نظامی و مقامات امنیتی را طوری تغییر دهد که سیاستی کاملاً متفاوت روی میز بیاید، و در نتیجه، اسرائیل هم از این سیاست تأثیر بپذیرد و تغییرات عجیب و غریبی در آن رخ دهد.