وضعیت ورزشگاههایی که تیم سپاهان و تیم ملی در آن بازی کردهاند، واقعاً نگرانکننده است. تماشاچیان خارجی وقتی این تصاویر را میبینند، از خود میپرسند: "در ورزشگاههای ایران چه میگذرد؟ چطور میتوان اینهمه خرابی را در یک زمین چمن جای داد؟"
فوتبال ایران با این مدیرانی که همیشه حضور دارند و همیشه طلبکارند، تغییر نخواهد کرد. چقدر دیگر باید به خاطر زمینهای نامناسب و شرایط اسفبار ورزشگاهها، مورد تمسخر آسیا قرار بگیریم؟ به زودی باید منتظر عکسهای رونالدو و ستارههای فوتبال جهان از ورزشگاه "قلعه حسن خان" یا همان شهر قدس باشیم و نظرات مردم جهان را درباره آن بخوانیم.
مقایسه با زمینهای مسابقات در عراق، قطر، عربستان، امارات و حتی ازبکستان و تاجیکستان نیز نشان میدهد که چرا این کشورها زمینهای فوتبال مرتبی دارند، ولی ایران به زمینهایی شبیه پارکهای عمومی بسنده کرده است. مشکل اینجاست که مسئولان تنها طلبکارند و مسئولیتی نمیپذیرند. فدراسیون فوتبال و رئیس آن که اکنون از وضعیت ورزشگاهها شاکی هستند، در دو دهه گذشته با عناوین مختلف در فوتبال حضور داشتهاند و تمام مشکلات فعلی نتیجه عملکرد آنان است.
حالا همهچیز به لحظات آخر موکول شده است. رونالدو قرار است در ورزشگاه "قلعه حسن خان" با استقلال و پرسپولیس بازی کند؛ ورزشگاهی که هنوز مجوز برگزاری بازیهای داخلی را ندارد، چه رسد به میزبانی رقابتهای آسیایی. ورزشگاه آزادی نیز که در حال بازسازی است، همچنان آماده نیست.
یک ورزشگاه مناسب هم در مشهد داریم، اما به دلیل قوانین خاص آن شهر، نمیتوانیم از آن برای حفظ آبرو استفاده کنیم. از این وضعیت در فوتبال، میتوان به بقیه جنبههای زندگی مردم هم پی برد. سال 1404 نزدیک است، اما ما همچنان در نقطه عقبگرد ایستادهایم.