طبق آمار بانک مرکزی متوسط قیمت یک متر آپارتمان در شهر تهران در همان بازه زمانی اروپا که بالاتر ذکر شد (۱۳۸۹ و ۱۴۰۱)، ۱.۸ میلیون تومان و ۳۶میلیون تومان گزارش شده است. یعنی در حالی که اروپاییها رشد ۴۷ درصدی قیمت مسکن را تجربه کردهاند، مردم ایران با رشد ۲ هزار درصدی یا ۲۰برابری قیمت خانه مواجه شدهاند. اما ایراد کار کجاست؟ چطور اروپاییها میتوانند با وجود تورم بعد از سالهای کرونا، قیمت مسکن را کنترل کنند، اما دستهای سیاستگذاران ایرانی در مواجهه با غول تورم حوزه مسکن همیشه بالا و تسلیم است.
تفاوتهای زیادی بین ساکنان کشورهای مختلف اروپایی در میزان صاحبخانه یا مستاجر بودن آنها وجود دارد. سایت یورو استیت مالک یا مستاجر بودن مردم اروپا را در سال ۲۰۲۲ بررسی کرده است. آمارها نشان میدهند بیش از ۶۹درصد ساکنان کشورهای اتحادیه اروپا مالک خانههایی هستند که در آنها زندگی میکنند. اما نکته جالب اینکه برخلاف تصور بالاترین درصد مربوط به صاحبخانهها، متعلق به کشورهای مرفه اروپایی نیست. مردم رومانی با ۹۵درصد، اسلواکی ۹۳درصد، کرواسی ۹۱درصد و مجارستان ۹۰درصد صاحب خانه خودشان هستند. از سمت دیگر مردم کشورهای مرفهی مانند آلمان و اتریش با ۴۶درصد کمترین نرخ صاحبخانهها را در اتحادیه اروپا دارند.
طبق تحقیقات سایت یورو استیت، متوسط قیمت مسکن در کشورهای عضو اتحادیه اروپا بین سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۲ حدود ۴۷درصد رشد داشته است. نکته عجیبتر اینکه قیمت اجاره خانه در همین بازه زمانی فقط ۱۸ درصد بالا رفته است. مقایسه افزایش قیمت مسکن در اروپا با بازار مسکن ایران نتایج وحشتناکی دارد.