فرار از خانه هم در بین دختران و هم پسران به چشم می‌خورد، اما بعضی کارشناسان معتقدند این آمار در بین دخترها بسیار بیشتر است. از سوی دیگر عواقبی که فرار از خانه برای دختران در پی خواهد داشت، بدتر و بسیار بیشتر از پیامدهای فرار از خانه برای پسران خواهد بود.
مراجعه به کلانتری و مرکز پلیس یکی از اقداماتی است که خانواده‌ها باید بعد از فرار کودک یا نوجوانشان از خانه انجام و عکس، مشخصات فردی و اطلاعات احتمالی درباره محل یا دوستان نوجوان را در اختیار پلیس قرار دهند. همچنین در صورت نیاز با اورژانس ۱۲۳ تماس بگیرند. در بعضی موارد فرار نوجوانان زیر ۱۸ سال از خانه، آن‌ها را با خطرات جانی مواجه می‌کند.
چندی قبل زن جوانی نگران و مضطرب به کلانتری ۱۳۷ نصر مراجعه کرد و اعلام داشت که دخترخوانده ۱۵ساله‌اش که حدود شش ماه قبل از طریق بهزیستی به فرزندخواندگی پذیرفته بود، از خانه فرار کرده است. او پس از مراجعه به دایره مشاوره کلانتری درخواست راهنمایی و مشاوره داشت.
در بررسی‌های به عمل‌آمده مشخص شد که دختر نوجوان، از همان سال‌های ابتدایی زندگی با مشکلات جدی خانوادگی مواجه بوده است. اختلافات شدید میان والدین، بی‌توجهی به نیازهای عاطفی وعدم پذیرش او از سوی پدر و مادر اصلی باعث شد احساس ناخواسته بودن و طردشدگی در وجودش شکل بگیرد و در نهایت، سپرده شدن او به بهزیستی نه‌تنها به حل مشکلات کمکی نکرد، بلکه زخم‌های عاطفی و روانی او را عمیق‌تر ساخت.
این دختر پس از واگذاری به خانواده‌ای جدید، به دلیل شرایط حساس سنی و ورود به دوران بلوغ، نتوانست محیط تازه و قوانین خانه جدید را تحمل کند و با آن سازگار شود، فقدان احساس تعلق وعدم دریافت حمایت عاطفی کافی، او را در برابر فشارهای محیطی بسیار آسیب‌پذیر ساخت.
در چنین شرایطی، نوجوان برای جبران خلأهای روانی و یافتن حس امنیت و پذیرش، به رفتارهای پرخطر اجتماعی روی آورده است. نخستین نشانه‌ها در قالب کنجکاوی‌های ناسالم بروز کرده و به تدریج در کشیدن سیگار، مصرف مواد مخدر، ارتباط با دوستان ناباب و قرار گرفتن در جمع‌های انحرافی خود را نشان داده است، این روند به مرور به مصرف مشروبات الکلی، درگیری در روابط ناسالم و ارتکاب رفتارهای پرخطرتر منتهی شد.
